Wyniki nowego badania przeprowadzonego przez Brown school na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis wskazują, że wolontariat, nawet w niewielkim zakresie, jest związany z wolniejszym procesem starzenia się zarówno emerytów, jak i osób pracujących.
Cal Halvorsen, profesor nadzwyczajny w Brown School i współautor badania zatytułowanego „Czy wolontariat zmniejsza przyspieszenie wieku epigenetycznego u emerytów i pracujących dorosłych?”, podkreśla: „Odkryliśmy, że umiarkowany poziom wolontariatu – od 50 do 199 godzin rocznie, czyli około jednej do czterech godzin tygodniowo – miał najsilniejszy wpływ na osoby emerytowane”.
Badanie opublikowano w czasopiśmie „Social Science & Medicine”. Halvorsen zauważył również: „Możliwe jest,że akt wolontariatu dostarczał poczucia społecznej interakcji oraz aktywności fizycznej,które osoby pracujące już otrzymywały. te cechy były osobno powiązane z mniej intensywnym przyspieszeniem wieku epigenetycznego”.
Analizując dane z krajowego badania zdrowia i emerytur (health and Retirement Study), autorzy stwierdzili związek między wolontariatem a spowolnieniem biologicznego procesu starzenia. W przypadku osób emerytowanych umiarkowany poziom zaangażowania w wolontariat był znacząco związany z opóźnieniem przyspieszenia wieku epigenetycznego.„Innymi słowy, na poziomie biologicznym ochotnicy starzeją się nieco wolniej niż osoby niebiorące udziału w wolontariacie” – dodał halvorsen. Zauważono również, że im więcej czasu poświęca się na działalność charytatywną, tym bardziej wyraźne są korzyści zdrowotne.
Przy ponad 200 godzinach pracy jako wolontariusz korzyści zdrowotne są znaczące zarówno dla emerytów jak i osób pracujących. Sugeruje to, że większe zaangażowanie w działalność charytatywną może wspierać dobrostan niezależnie od statusu zawodowego.
„Ogólnie rzecz biorąc stwierdziliśmy, że więcej niż 200 godzin rocznie – co odpowiada średnio ponad czterem godzinom tygodniowo – wiąże się z największym zmniejszeniem przyspieszenia wieku” – powiedział Halvorsen. Dodał także: „Taki rodzaj stałego zaangażowania prawdopodobnie dostarcza większej 'dawki’ społecznych interakcji oraz aktywności fizycznej”.
nawet mniejsze ilości czasu poświęconego na wolontariat (od jednej do 49 godzin rocznie) przynosiły większe korzyści osobom emerytowanym. halvorsen zauważył: „Może to wynikać z tego, że działalność ta rekompensowała pewne korzystne efekty wynikające z pracy zarobkowej”.
Autorzy uwzględnili dodatkowe czynniki zdrowotne podczas analizy danych dotyczących czasu spędzonego na działalności charytatywnej.
„Wzięliśmy pod uwagę wiele dodatkowych czynników zdrowotnych podczas prowadzenia naszego badania”,powiedział Halvorsen. Badacze zaprojektowali studium tak aby grupy ochotników i osób niebiorących udziału były porównywalne pod względem innych cech.
„Aby lepiej oszacować efekty wieku epigenetycznego uwzględniliśmy samodzielnie zgłaszaną kondycję zdrowotną oraz liczbę objawów depresyjnych”, dodał profesor.
Wśród współautorów badania znaleźli się Seoyoun Kim (Texas State University), Claire Potter (Queen’s University Belfast) oraz Jessica Faul (University of Michigan).
