W grudniu 2020 r. UE przyjęła globalny system sankcji dotyczących praw człowieka (EUGHR SR), umożliwiający jej stosowanie ukierunkowanych środków ograniczających wobec osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia i nadużycia praw człowieka tkj. ludobójstwo, tortury, niewolnictwo, pozasądowe egzekucje lub arbitralne aresztowania oraz za inne naruszenia praw człowieka tkj. handel ludźmi, nadużywanie wolności: pokojowych zgromadzeń, zrzeszania się, opinii i wypowiedzi, religii i przekonań, jeżeli są one powszechne i systematyczne
Parlament nie odgrywa formalnej roli w procesie legislacyjnym
Korupcja, a w szczególności wielka korupcja urzędników państwowych, ma szkodliwy wpływ na demokrację, państwo prawa, prawa człowieka, bezpieczeństwo, likwidację ubóstwa i zrównoważony rozwój, czyli na wszystkie cele działań zewnętrznych UE. Korupcja w krajach trzecich może również wpływać na funkcjonowanie demokracji w UE poprzez przepływy pieniędzy kupujących wpływy polityczne w UE.
W swoim przemówieniu o stanie Unii z 2022 r. przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen zaproponowała włączenie korupcji do unijnego systemu sankcji dotyczących praw człowieka. Komisja nie może jednak sama zainicjować odpowiedniego ustawodawstwa. Sankcje UE są określane we wspólnych decyzjach dotyczących polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, przyjmowanych jednogłośnie przez Radę na podstawie wniosku Wysokiego Przedstawiciela. Jeżeli taka decyzja Rady obejmuje sankcje gospodarcze lub finansowe, muszą one zostać wprowadzone w życie w drodze rozporządzenia Rady, na podstawie wspólnego wniosku Wysokiego Przedstawiciela i Komisji.
Chociaż prace nad nowymi przepisami jeszcze się oficjalnie nie rozpoczęły, Rada prowadzi debaty na temat zasadności stosowania sankcji WPZiB w celu zwalczania korupcji. Podejście, które należy przyjąć w celu nałożenia sankcji na korupcję w skali globalnej, może obejmować stworzenie ram sankcji horyzontalnych (poprzez rozszerzenie zakresu istniejącego mechanizmu sankcji dotyczących praw człowieka przyjętego w 2020 r. lub poprzez ustanowienie nowego specjalnego systemu) lub wprowadzenie systemów sankcji dla poszczególnych krajów.
Chociaż Parlament nie odgrywa formalnej roli w procesie legislacyjnym prowadzącym do przyjęcia sankcji, od 2012 r., kiedy po raz pierwszy pojawiła się międzynarodowa debata na temat możliwości ustanowienia takiego systemu sankcji wyraził zdecydowane poparcie dla unijnego systemu sankcji mającego zastosowanie do korupcji na całym świecie i poprosił o udział w tym procesie.
Źródło: EPRS
