Największa znana skamielina kwiatu, która zachowała się w bursztynie, mająca co najmniej 34 miliony lat, została opisana przez naukowców jako „niezwykła i piękna”.
Mierzący prawie 3 cm szerokości kwiat jest około trzy razy większy od innych zachowanych kwiatów.
Pochodzi z wiecznie zielonej rośliny o nazwie Stewartia Kowalewski i został odkryty w lasach bałtyckich w północnej Europie.
Eksperci powiedzieli, że ich praca, opublikowana w czasopiśmie Scientific Reports, daje cenny wgląd w życie i klimat w przeszłości, jak również w ewolucję lasów.
Dr Eva-Maria Sadowski, z Museum fur Naturkunde w Berlinie i pierwszy autor badania, powiedziała: „Nasze nowe odkrycia dotyczące tej niezwykłej i pięknej inkluzji kwiatowej są dodatkowymi elementami układanki, które pozwalają nam rozszyfrować florę bałtyckiego lasu bursztynowego i zrozumieć klimat przeszłości.
„Ta nowa wiedza pomaga nam uzyskać głębszy wgląd w lasy w historii Ziemi i zrozumieć ich ewolucję w czasie i przestrzeni”.
W regionie Morza Bałtyckiego znajduje się największe znane złoże bursztynu, zwane bursztynem bałtyckim, powstałe gdzieś w epoce eocenu 56 do 33,9 milionów lat temu.
Szacuje się, że lasy te wyprodukowały ponad 100 000 ton bursztynu.
Dr Sadowski i jej koleżanka Christa-Charlotte Hofmann z Uniwersytetu Wiedeńskiego ponownie przeanalizowali kwiat, który został po raz pierwszy opisany i nazwany w 1872 roku.
Uważają, że został on zamknięty w bursztynie gdzieś pomiędzy 38 a 34 milionami lat temu.
Dzięki uwięzieniu w bursztynie kwiat mógł działać jak kapsuła czasu – jego płatki, łodyga i pyłek zachowały się w najdrobniejszych szczegółach.
Ziarna pyłku zamknięte w bursztynie były uwalniane przez pręcik – męską część reprodukcyjną kwiatu.
Dr Sadowski powiedział: „To bardzo wyjątkowe znaleźć tak duży kwiat w bursztynie, z pręcikami w idealnym punkcie, który był właśnie otwarty, aby uwolnić swój pyłek, podczas gdy kwiat był zatrzymany przez żywicę”.
Autorzy wyodrębnili pyłek z próbki i zbadali go pod mikroskopem elektronowym.
Analiza wykazała, że kwiat jest blisko spokrewniony z klasą roślin azjatyckich znanych jako Symplocos.
Na tej podstawie badacze zaproponowali nową nazwę dla kwiatu – Symplocos Kowalewskii, w odróżnieniu od Stewartia, rodzaju należącego do rodziny herbacianej.
Powiedzieli, że jest to pierwszy zapis kopalny rośliny Symplocos w bursztynie bałtyckim.
Ale, jak dodali, istnieją dowody na to, że w lesie żyły liczne gatunki roślin, które współcześnie żyją w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.