Mój ojciec posiada fotografię Alberta ransenberga, wykonaną w 1942 roku na terenie dworca kolejowego w Wiesbaden w Niemczech. Zdjęcie zostało potajemnie zrobione przez lokalnego policjanta.Fotografia dokumentuje deportację Żydów z Wiesbaden na „wschód”. Albert Ransenberg zmarł w Theresienstadt,będącym getttem i obozem tranzytowym. Jego żona, Ida, została zamordowana w Auschwitz 13 października 1942 roku, zaledwie sześć tygodni później.
Albert i Ida byli dziadkami mojego ojca. Stanowili część sześciu milionów Żydów, którzy stali się ofiarami Holocaustu. Jeden milion z nich, w tym Ida, został zamordowany w Auschwitz.
Moja inna niemiecka prababcia, Paula Dreyfus, popełniła samobójstwo 18 lipca 1942 roku, tuż po otrzymaniu informacji o zbliżającej się deportacji.
Jako prokurator generalny Australii i prawnuk Idy, Alberta i Pauli, uczestniczyłem w uroczystości upamiętniającej 80. rocznicę wyzwolenia Auschwitz. W cieniu głównej bramy obozu ocalali wspominali okrucieństwa i reflektowali nad swoim życiem po wyzwoleniu.
Wraz z malejącą liczbą ocalałych z Holocaustu, pamięć o tym najbardziej przerażającym wydarzeniu w historii może zanikać. Raport organizacji reprezentującej ofiary nazistowskich prześladowań wykazał, że wiedza o Holocauście maleje na całym świecie. Niemal połowa dorosłych Amerykanów i jedna trzecia młodych dorosłych w Wielkiej Británii nie potrafiła wymienić nawet jednego obozu zagłady.
Ocalali wzywali świat do pamiętania i przeciwdziałania zapominaniu o tej tragedii. Towarzyszyłem minister Penny Wong, reprezentując wszystkich Australijczyków, wraz z Jillian Segal – pierwszą specjalną wysłanniczką do walki z antysemityzmem.
Mogę oddać hołd pamięci zamordowanych tylko dlatego, że mój ojciec, George, uciekł z nazistowskich Niemiec jako 11-letni chłopiec. Obecnie ma 96 lat i jest jednym z niewielu żyjących świadków Holocaustu.
Rozumiem niepokojący wzrost antysemityzmu w australii i na świecie. Historia mojej rodziny sprawia, że to zjawisko jest dla mnie szczególnie bolesne. Musimy wspólnie – rząd i społeczeństwo – przeciwdziałać tej najstarszej formie nienawiści, odrzucając próby polityzowania Holocaustu.
Dziś mówię: nigdy więcej. Dla Idy,Alberta,Pauli i miliona zamordowanych Żydów.
