Naukowcy odkryli długo skrywany sekret XVII-wiecznej francuskiej arystokratki 400 lat po jej śmierci, używała ona złotego drutu, aby zapobiec wypadaniu zębów.
Złote druty musiałyby być wielokrotnie dokręcane
Ciało Anne d’Alegre, która zmarła w 1619 roku, zostało odkryte podczas wykopalisk archeologicznych w Chateau de Laval w północno-zachodniej Francji w 1988 roku.
Zabalsamowane w ołowianej trumnie, jej szkielet i zęby były nadzwyczaj dobrze zachowane.
Archeolodzy zauważyli wtedy, że miała protezę dentystyczną, ale nie dysponowali zaawansowanymi narzędziami skanującymi, aby dowiedzieć się więcej.
Trzydzieści pięć lat później zespół archeologów i dentystów stwierdził, że d’Alegre cierpiała na chorobę przyzębia, która powodowała rozchwianie zębów, zgodnie z badaniem opublikowanym w Journal of Archaeological Science.
Skanowanie „Cone Beam”, które wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do tworzenia trójwymiarowych obrazów, wykazało, że do utrzymania i zaciśnięcia kilku zębów użyto złotego drutu.
Miała również sztuczny ząb wykonany z kości słoniowej, a nie z hipopotama, co było popularne w tamtych czasach.
Ale ta ozdobna praca dentystyczna tylko pogorszyła sytuację, powiedziała Rozenn Colleter, archeolog z francuskiego Narodowego Instytutu Prewencyjnych Badań Archeologicznych i główna autorka badania.
Złote druty musiałyby być wielokrotnie dokręcane przez lata, co jeszcze bardziej destabilizowało sąsiednie zęby, twierdzą badacze.
D’Alegre prawdopodobnie poddawał się bólowi nie tylko z powodów medycznych. Na arystokratki wywierano ogromną presję w czasach, gdy wygląd zewnętrzny był postrzegany jako powiązany z wartością i rangą w społeczeństwie.
Ambroise Pare, współczesny D’Alegre, który był lekarzem kilku francuskich królów i zaprojektował podobne protezy dentystyczne, twierdził, że jeśli pacjent jest bezzębny, jego mowa staje się zdeprawowana, powiedział Colleter agencji AFP.
Ładny uśmiech był szczególnie ważny dla d’Alegre’a, kontrowersyjnej, dwukrotnie owdowiałej socjety, która nie miała dobrej reputacji, dodał Colleter.
D’Alegre żyła w niespokojnym okresie historii Francji.
Była hugenotką, protestantką, która walczyła przeciwko katolikom we francuskich wojnach religijnych pod koniec 1500 roku.
W wieku 21 lat była już raz owdowiała i miała młodego syna, Guy XX de Laval.
Kiedy kraj pogrążył się w ósmej wojnie religijnej, D’Alegre i jej syn musieli ukrywać się przed siłami katolickimi, a ich majątek został skonfiskowany przez króla.
Jej syn przeszedł na katolicyzm i poszedł walczyć na Węgry, ginąc w bitwie w wieku 20 lat.
Po owdowieniu po raz drugi D’Alegre zmarła w wieku 54 lat.
Zęby D’Alegre świadczą o tym, że przeżyła wiele stresów, powiedział Colleter.
Badaczka powiedziała, że ma nadzieję, iż badania te przyczynią się w pewnym stopniu do jej rehabilitacji.
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia, poważne choroby przyzębia dotykają prawie jedną piątą dorosłych ludzi na świecie.
Źródło: AFP