Grenlandia odrzuciła wszelkie pomysły na sprzedaż swojej terytorium Stanom Zjednoczonym po tym,jak prezydent-elekt Donald Trump stwierdził,że kontrola nad wyspą Arktyczną leży w strategicznym i narodowym interesie jego kraju.
Ten autonomiczny obszar Danii jest słabo zaludniony i w większości pokryty śniegiem oraz lodem. Trump poruszył kwestię zakupu wyspy podczas swojej pierwszej kadencji w Białym Domu.
„Grenlandia jest nasza,” powiedział premier wyspy mute egede w oświadczeniu cytowanym przez AFP. „Nie jesteśmy na sprzedaż i nigdy nie będziemy. Nie możemy stracić naszej długiej walki o wolność.”
Podczas ogłaszania nominacji nowego ambasadora USA w Danii, Trump zaznaczył, że „własność i kontrola nad Grenlandią to absolutna konieczność” dla USA, „w celach bezpieczeństwa narodowego oraz wolności na całym świecie.”
Trump nie wspomniał konkretnie o ofercie zakupu Grenlandii, a jego sformułowanie pozostawiało niejasności co do tego, czy sugeruje gotowość swojego rządu do przejęcia wyspy siłą od Danii, będącej członkiem NATO.
W sierpniu 2019 roku jeden z doradców Trumpa potwierdził, że ówczesny prezydent chciał „przyjrzeć się potencjalnemu zakupowi Grenlandii”, określając ją jako „strategiczne miejsce” z wieloma cennymi minerałami.
Wyspa znajduje się na kilku strategicznych szlakach handlowych w Oceanie Arktycznym oraz posiada znaczne złoża uranu i metali szlachetnych. Kontrola nad nią umożliwiłaby także USA roszczenie do około 900 000 kilometrów kwadratowych przylegającego szelfu kontynentalnego.
Mimo że Grenlandia ma ponad 2,1 miliona kilometrów kwadratowych powierzchni, zamieszkuje ją jedynie około 55 tysięcy mieszkańców, z czego prawie 90% to Inuici. grenlandia została uznana za terytorium duńskie na mocy traktatu kieleckiego z 1814 roku. Była administrowana jako kolonia aż do 1953 roku i od 1979 roku cieszy się autonomią. Od 2009 roku wyspa ma również parlament oraz rząd zajmujący się sprawami wewnętrznymi, egzekwowaniem prawa oraz obowiązkami straży przybrzeżnej. Grenlandia ma dwóch deputowanych w duńskim parlamencie i polega na Kopenhadze w kwestiach bezpieczeństwa narodowego oraz polityki zagranicznej i monetarnej; ponad połowa jej budżetu pochodzi ze wsparcia Danii.
Wyspa formalnie opuściła ekonomicznego przodka UE w 1985 roku z powodu sporu dotyczącego praw rybackich, ale pozostaje związana z blokiem jako część Danii.
